Rzeźbiarka urodzona 4 lipca w 1923 roku, należy do pokolenia Jerzego Nowosielskiego, Wojciecha Fangora, Wisławy Szymborskiej, Aliny Szapocznikow i Teresy Pągowskiej.
„Rzeźbię, bo muszę i ciągle bardzo lubię marmur. Można nim wyrazić marzenie o szczęściu, a to przecież ciągły sen ludzkości. Nie zgadzam się, że jest w tym tylko udręka tworzenia. Udręka dotyczy może okresu przygotowawczego, ale na końcu jest radość, szczęście. Czysta praca na nagiej rzeźbie, szukanie formy – to trudna praca, ale niemożliwe, aby nie przynosiła radości. Opieram swoją rzeźbę na uczuciu szczęścia, a do tego potrzebna jest mi także i miłość”.
cytat z katalogu wystawy, Maria Papa Rostkowska, Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego, Warszawa 2014, s. 14
więcej o Rzeźbiarce https://niezlasztuka.net/o-sztuce/rzezbie-bo-musze-maria-papa-rostkowska/#fnref-99278-1
Rzeźba z papieru 